>Μέσκος – Η κυριλέ αντανάκλαση του εαυτού του

>

Υπάρχει Εκκλησία;

Γιατί δεν τον αφορίζει;

Τον γνώρισα πρό ετών. Οταν τον επισκέφθηκα στο μοναστήρι του στο οποίο ήταν ηγούμενος. Μετά ….κάτι έπαθε….και εκτροχιάστηκε από την ΠΙΣΤΙ και δέχθηκε την ΑΠΙΣΤΙΑ. Μούλεγε ο φίλος μου ο Λαγκαδά Σπυρίδων ότι στο τέλος περπατούσε και κουνούσε μόνος του τα χέρια του και παραμιλούσε. Και αφού τα πέταξε και αρνήθηκε τον εαυτό του, σήμερα διδάσκει …θεολογία στη μέση εκπαίδευσι. Αυτοί οι γονείς του σχολείου που διδάσκει τον σαρκασμό και την ΑΘΕΪΑ στα παιδιά τους, πώς και δεν διαμαρτύρονται; Πως αφήνουν τα παιδιά τους έρμαιο στα μεμιασμένα χέρια του και στο βλάσφημο στόμα του;

Η Εκκλησία τί κάνει; Πώς αφήνει αυτόν τον ΑΛΑΝΗ να αλωνίζει και να διαφθείρει τις ψυχές των παιδιών μας και δεν τον αφορίζει;Το όνομά του είναι Αρσένιος Μέσκος. Ο τάλας και αμαρτωλός και αξιοθρήνητος. Κυρίως αξιοθρήνητος.

Και όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε την διοικούσα Εκκλησία δηλαδή όλους μαζί τους αρχιερείς και τον καθένα ξεχωριστά.

Εμείς σήμερα δημοσιεύουμε ένα χυδαίο και βλάσφημο κείμενό του (συγχώρεσέ μας Κύριε) που είναι καταχωρημένο στην ιστοσελίδα του γιά να πάρετε μία γεύση της φρικώδους ΑΠΙΣΤΙΑΣ του.

Το ιερό είδωλο

Την σκηνή την θυμάμαι σαν σε όνειρο. Κύριε γράψατε ιστορία, μου είπε ένας μαθητής κατά την επιστροφή από την Βαρκελώνη. (ή κάτι τέτοιο) γιατί του λέω; Μα θυμώσατε και υψώσατε τον τόνο της φωνής σας… Για να το λέει έτσι θα είναι, γιατί εγώ δεν το κατάλαβα καθώς τα έβαζα με τους αρμόδιους (που δεν ήξερα ποιοι ήταν) οι οποίοι μας κρατούσαν κλεισμένους μέσα στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο αεροπλάνο, όρθιους ξεθεωμένους χωρίς να μας λένε τι συμβαίνει… Ε λοιπόν, μπορεί να μην θυμώνω εύκολα, αλλά θυμώνω. Θυμώνω π.χ. συχνά με τους άλλους οδηγούς στον δρόμο, είμαι θυμωμένος τώρα και με τους θεολόγους της δεκαετίας του 60. Είμαι εξοργισμένος μαζί τους. Μόνο παρακαλώ προσέξτε, με κανένα δεν είμαι θυμωμένος προσωπικά. Κάθε άλλο.

Είμαι λοιπόν εξοργισμένος γιατί το πτώμα της εκκλησίας που είχε εξοκείλει στην παραλία και έτρεφε, όσο και με όποιο τρόπο, αυτούς που πήγαιναν κοντά, αυτοί λοιπόν το ενταφίασαν για τα καλά και μετά το έκτισαν από πάνω με τσιμέντο, έτσι που ούτε αυτοί να φάνε κάτι, αλλά ούτε να αφήσουν κάποιον άλλο να τσιμπολογήσει. Δεν έφθανε που με έκαναν να νομίζω ότι εκεί μέσα, κάτω από το μπετόν υπήρχε ζωή, αλλά και στην συνέχεια με έκαναν να πάψω να τρέφομαι …οικειοθελώς. Χρειάστηκα βοήθεια από έξω για να καταλάβω από τι στερούσα τον εαυτό μου…

Αυτοί οι άνθρωποι είχαν την φαντασίωση ότι μπορούσαν να μιλήσουν για …το είναι. Διέστε τι μου έγραψε κάποιος μόλις προχθές. «ζεις για το «φαίνεσθαι» και οχι για το » Ειναι»». Θλιβερό κατάλοιπο αυτής της φαντασίωσης. Οι φωστήρες της οικουμένης μιλούν για το Είναι, και προσέξετε, για το Είναι του Θεού! Είναι μεγάλο κόλπο το να μετατρέψεις την ηθική σε οντολογία, σε οδηγεί κατευθείαν στον τάφο.

Το είχα φάει και εγώ το παραμύθι. Αφού δεν πιστεύεις ότι ο Χριστός είναι Θεός, τι νόημα έχει η προσευχή. Και έκανα οκτώ χρόνια χωρίς… Τώρα, πρέπει να συμβεί κάτι το εξαιρετικό για να την παραλείψω. Και θα μου πείτε σε τι προσεύχομαι; Η απάντηση είναι ολοκάθαρη: Στην ιερή αντανάκλαση του …εαυτού μου. Εκεί που προσεύχονται όλοι όσοι προσεύχονται, είτε στον Χριστό είτε στον Μωάμεθ είτε …στον Δία. (είπαμε: όποιος βγάζει σπυριά με τα παραπάνω ας μην τα διαβάζει!)

Λοιπόν, όσοι πιστοί, σπάστε τα τσιμέντα των θεολόγων και των διαφόρων ιερατείων και εντρυφήσατε στον πλούτο της πίστης…

Γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!

Πηγή: Αποτείχιση

Αμέθυστος

YΓ. Ο ΜΕΣΚΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΠΟΥ ΕΜΕΝΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

>Η "Παγκόσμια Γραφή" και ο καθηγητής Αγουρίδης (επανάληψη)

>

Η λεγόμενη «Παγκόσμια Αγία Γραφή» («World Scripture») αποτελεί άλλο ένα επινόημα του αυτοπροβαλλόμενου ως «Μεσσία», Κορεάτη Μουν για την επίτευξη της «ένωσης των θρησκειών» και της «ειρήνης και αδελφοσύνης των λαών», η οποία υποτίθεται είναι, η «παρά τω Θεώ», αποστολή του.

Το βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 1991, από τον εβραϊκής καταγωγής Andrew Wilson, θεολόγο της θεολογικής σχολής του Μουν, αποτελεί, κατά τους εμπνευστές του, μία «ανθολογία ιερών κειμένων» και περιέχει πάνω από 4.000 εδάφια από διάφορα θρησκευτικά κείμενα και συγκεκριμένα από 268 «ιερά κείμενα» και από 55 «προφορικές παραδόσεις».

Το πανθρησκειακό αυτό τερατούργημα αποπνέει όλη τη νεοεποχίτικη ιδεολογία ότι «όλες οι θρησκείες συγγενεύουν» και όλες «οδηγούν στον ίδιο σκοπό». Όπως γράφει το εν λόγω σύγγραμμα στον πρόλογό του «Βασική αρχή της ‘Παγκόσμιας Αγίας Γραφής’ είναι ότι όλες οι θρησκείες συνδέονται με την ίδια «Υπέρτατη Πραγματικότητα» και οδηγούν τους ανθρώπους στον ίδιο κοινό σκοπό….Αυτήν την «Υπέρτατη Πραγματικότητα» ο καθένας την περιγράφει και την πιστεύει όπως θέλει, γράφει παρακάτω ο πρόλογος.

 Επικεφαλής της Συντακτικής Επιτροπής του βιβλίου παρουσιάζεται ο Σάββας Αγουρίδης, ενώ και στον κατάλογο με τους ειδικούς σύμβουλους, όπου γίνεται μία προσπάθεια να παρουσιαστεί ο διαθρησκευτικός χαρακτήρας των διαφόρων καθηγητών και θεολόγων και πάλι παρουσιάζεται στην πρώτη θέση ο ίδιος καθηγητής, με την υποσημείωση ότι είναι ορθόδοξος χριστιανός.

Ο κ. Σάββας Αγουρίδης ο οποίος απεβίωσε στις 15 Ιανουαρίου 2009,σε ηλικία 88 ετών, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες βιβλικούς θεολόγους του 20ου αιώνα, ομότιμος καθηγητής της Καινής Διαθήκης στα Τμήματα Θεολογίας των πανεπιστήμιων Θεσσαλονίκης και Αθηνών.

Όπως αναφέρει το βιογραφικό του, αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1943 και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Σ.Σ. το οποίο ιδρύθηκε το 1948, συνεπώς αμέσως με την ίδρυσή του) στο Πανεπιστήμιο Ντιούκ (University of Duke) της Βόρειας Καρολίνας των Η.Π.Α., όπου και πήρε το διδακτορικό του (Ph.D). Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάσθηκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, στη Χ.Α.Ν. Αθηνών και στη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία για την αποκατάσταση Προσφύγων. Ταυτόχρονα, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Ορθόδοξης θεολογίας και το 1956 εξελέγη υφηγητής στην έδρα της Καινής Διαθήκης. Εξελέγη τακτικός, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1956-1968) και από το 1969 ως το 1985 υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έως το 1985. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (1968-1974).

Το περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» στο τεύχος 64 (Ιανουάριο Φεβρουάριο 2009) δημοσίευσε άρθρο με τον τίτλο «Η άλλη πλευρά του καθηγητού Σάββα Αγουρίδη» (σελ12). (Το άρθρο μπορείτε να το δείτε κι εδώ)

Στο άρθρο δημοσιεύεται αρχικά, η Ανακοίνωση του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) της 1 Φεβρουαρίου 1996, την οποία εξέδωσε «ύστερα από πληροφορίες ότι καθηγητές Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών διατηρούν επαφές στενής συνεργασίας με την κίνηση του Κορεάτη Σαν Μυούνκ Μουν, ιδρυτού της αυτοαποκαλουμένης «Ενωτικής Εκκλησίας», ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί υπό της Εκκλησίας ως αιρεσιάρχης, εκφράζει την βαθύτατη λύπη του για τις ενέργειες αυτές ενίων συναδέλφων και καταδικάζει κάθε πρωτοβουλία ενεργού συμμετοχής σε παραθρησκευτικά κινήματα.

Την Ανακοίνωση αυτή την εξέδωσε το Τμήμα Ποιμαντικής Α.Π.Θ μετά από έγγραφο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος επί μακαριστού αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, με το οποίο ζητούσε να καταδικάσουν οι Θεολογικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης την συμμετοχή του καθηγητού Σάββα Αγουρίδη στις οργανώσεις του Κορεάτη ψευδομεσσία Μούν. Τα άλλα τμήματα εκώφευσαν, ενώ και στην παραπάνω Ανακοίνωση του Τμήματος Ποιμαντικής δεν κατονομάστηκε ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης.
 

Το άρθρο της ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ συνεχίζει:

Επειδή μετά την κοίμηση του ομοτίμου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Σάββα Αγουρίδη τον Φεβρουάριο του 2009, τονίσθηκε μονόπλευρα η συνεισφορά του στα θεολογικά μας γράμματα, δημοσιεύουμε εδώ —χωρίς φόβο και πάθος και με μοναδικό σκοπό τον σεβασμό στην ιστορική αλήθεια—τα παρακάτω ντοκουμέντα.

Με εντολή του Κορεάτη ψευδομεσσία Μουν δημιουργήθηκε ειδική συντακτική επιτροπή για τη συγγραφή μιας Παγκόσμιας Αγίας Γραφής (World Scripture) με βάση το πνεύμα του Μουν. Όπως είναι γνωστό, ο Μουν και η «Ενωτική» του «Εκκλησία» προβάλλεται ως η πραγμάτωση των εσχατολογικών προσδοκιών όλων των θρησκειών του κόσμου, και ο ίδιος ως ο Κύριος της Δευτέρας Παρουσίας στον οποίον υπετάγη ήδη ο πνευματικός κόσμος. Αυτό που εναπομένει είναι να τον αναγνωρίσει και ο φυσικός κόσμος, και έτσι θα παγιωθεί η «Βασιλεία του Θεού στη γη που ιδρύθηκε το 1960 με τους «γάμους του Αρνίου με τη Νύμφη» (4η γυναίκα του Μουν).

Έτσι η «Παγκόσμιος Αγία Γραφή» περιέχει όλα τα «κοινά στοιχεία» των θρησκειών του κόσμου, όπως προσδιορίζονται στο πνεύμα της ιδεολογίας του Μουν και ολοκληρώνονται στο πρόσωπο του ψευδομεσσία, που αποτελεί το κέντρο της εποχής της «εκπληρωμένης διαθήκης», δηλ. μαζί με την τέταρτη γυναίκα του (νέα Εύα) το «κύτταρο της βασιλείας του Θεού επί της γης».

Το δυστύχημα σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι εκ μέρους της Συντακτικής Επιτροπής, σε ειδική τελετή, παραδόθηκαν τα δύο πρώτα αντίτυπα αυτής της αντίστροφης «Αγίας Γραφής» στον ψευδομεσσία, από Έλληνα Ορθόδοξο Καθηγητή τής Θεολογίας. Στη λεζάντα της σχετικής φωτογραφίας, όπου εικονίζεται ο καθηγητής Πάνω στο βήμα, να προσφέρει τα αντίτυπα στους «αληθινούς γονείς», αναφέρεται: «Ο Δρ. Αγουρίδης παρουσιάζει στον ‘Πατέρα’ το δώρο των δύο ειδικών εκδοτικών αντιγράφων της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής».

(Από το περιοδ. Διάλογος του «Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιών Γονέων», τ. 3, σ. 25 – το οποίο δεν υπάρχει σε έντυπη μορφή ‘pdf’ και δεν έγινε εφικτό να βρεθεί και να παρουσιαστεί η φωτογραφία).

Προσφώνηση Αγουρίδη στον Μουν

«Αιδεσιμότατε, Μούν, είστε ένας μεγάλος πρωτοπόρος και θρησκευτικός αρχηγός. Τα σχέδια του «Διεθνούς Θρησκευτικού ‘Ιδρύματος» απέδειξαν όχι μόνο αξεπέραστη υπεροχή, αλλά στάθηκαν στην πρωτοπορία τής αναζήτησης για να φέρει την ειρήνη ανάμεσα στις θρησκείες. Θρησκευτικοί αρχηγοί και λόγιοι από όλο τον κόσμο συγκινήθηκαν και μεταμορφώθηκαν από τις εμπειρίες τους σ’ αυτή τη δραστηριότητα πού εκφράζει το δικό σας όραμα για παγκόσμια ειρήνη. Όλοι εμείς, που συγκεντρωθήκαμε εδώ, είμαστε υπερβολικά ευγνώμονες, γιατί δίνετε τέτοιες ευκαιρίες.

Πριν από λίγα χρόνια αναθέσατε στο «Διεθνές Θρησκευτικό Ίδρυμα» να παρουσιάσει μια Παγκόσμια Αγία Γραφή (World Scripture). Είμαι πολύ ευτυχής που μπορώ να σας ανακοινώσω σήμερα ότι αυτό το σχέδιο τελείωσε, και έχουμε έναν τόμο ο οποίος σαφώς θα φέρει φως και ελπίδα στον προβληματισμένο και ταλαιπωρημένο κόσμο.

Εκ μέρους του Εκδότου, της Συντακτικής Επιτροπής και της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το προσωπικό και όλων αυτών που συνέβαλαν στο σχέδιο της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής θέλω να εκφράσω την εγκάρδια εκτίμησή μου για την υποστήριξή σας στην έκδοση και παραγωγή της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Αυτός ο τόμος συνεπής με τις αρχές του «Διεθνούς Θρησκευτικού Ιδρύματος», (Σ.Σ. Ιδρύματος του Μουν) περισυνελέγη με ένα πνεύμα σεβασμού προς όλα τα πνευματικά μονοπάτια και με την υπόσχεση μίας διαθρησκευτικής κατανοήσεως και συνεργασίας. Η Παγκόσμια Αγία Γραφή είναι ένα μοναδικό βιβλίο και θα έχει παμμεγέθη ιστορική σπουδαιότητα για το μέλλον της θρησκείας και το μέλλον του κόσμου.

Είμαστε στο κατώφλι ενός νέου παγκόσμιου πολιτισμού και αυτός ο Τόμος θα παίξει ένα μεγάλο ρόλο στην ίδρυση του είδους του πνευματικού οράματος πού χρειάζεται, εάν πρόκειται να δημιουργήσουμε έναν ειρηνικό κόσμο. Ο κόσμος είχε την ανάγκη ενός τέτοιου τόμου όπως είναι αυτός. Αιδεσιμότατε Μουν, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την σύλληψη, την εισαγωγή και την παρουσίαση της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Είναι τιμή και προνόμιο για μένα να σας παρουσιάσω δύο ειδικά αντίγραφα της εκδόσεως της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Σας ευχαριστώ». (Από το περιοδ. Διάλογος, τ. 3, σ. 26. Το αγγλικό πρωτότυπο Κείμενο της ομιλίας του Σάββα Αγουρίδη και η φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται να επιδίδει την Παγκόσμια Αγία Γραφή στον Μουν, δημοσιεύονται στο περιοδικό του Μουν “Today’s World”, November 1991, σ. 25).

ΠΗΓΗ: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Αμέθυστος